Het begon allemaal enkele maanden terug, of eigenlijk al vééél vroeger. Er was die droom om zelf iets te realiseren, maar er was ook angst en twijfel, die me steeds op de drempel tegenhield. Tot op een koude decemberochtend. Ik strompelde zoals gewoonlijk uit bed, keek half slaapdronken in de spiegel en daar was het! Dat eerste grijze haar! Het is nu of nooit dacht ik bij mezelf, en besliste verder niet meer te denken maar te doen. Ik duikelde in de onderste lade van mijn bureau, nam mijn stapel kladbriefjes met hersenspinsels en idëeen, bracht daar wat structuur in aan, en begon prompt te bellen en te mailen. De eerste afspraken werden gemaakt, de nodige formailteiten vervuld. Enkele dagen later waren we al op "the point of no return".
Ondertussen zijn we al enkele maanden verder. Maanden waarin er hard werd gewerkt en weinig werd geslapen, er regelmatig werd gedineerd uit een doosje en het koffiezetapparaat overuren draaide. De kladbriefjes ruimden plaats voor meters stof, rollen band, stapels patronen en nog zo veel meer. Rekken werden in elkaar gezet, de toonbank geleverd en stilltjesaan kreeg alles zijn plaats.
Op 12 mei is het zover, de deur gaat open. De eerste deur in ieder geval. Voorlopig drie dagen in de week, want we zijn er nog niet helemaal. Er komt nog een deel 2, maar dat volgt enkele weken later.
Foto's volgen héél binnenkort, zowel hier als of Facebook.
Tot binnekort,
Liesbet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten